Wielu przedsiębiorców ma ten sam problem. Posiada na stanie stare, nienadające się do dalszego użytku samochody i postanawia je zezłomować. Problemem jest zawsze zaewidencjonowanie takiego procederu. Co najlepiej zrobić w tej sytuacji?
RADA
Okazuje się, że nieprzydatny do użytku samochód, do momentu jego całkowitej likwidacji – w przypadku samochodu wycofania z ruchu drogowego (złomowania) ująć w ewidencji pozabilansowej, np. na kontach zespołu 9 jako „Środki trwałe w likwidacji”.
UZASADNIENIE
Środki trwałe, które utraciły swoją przydatność i w związku z tym nie mogą być wykorzystywane w działalności przedsiębiorstwa, stawia się w stan likwidacji. Zarówno samo postawienie środka trwałego w stan likwidacji, jak i jego fizyczna likwidacja powinny zostać odpowiednio udokumentowane.
Postawienie środka w stan likwidacji może nastąpić na podstawie decyzji kierownika jednostki lub protokołu komisji zatwierdzonego przez kierownika.
Dokonanie fizycznej likwidacji środka trwałego (w przypadku samochodu złomowanie) powinno być potwierdzone protokołem komisji likwidacyjnej (np. dowodem LT), z którego wynika jednoznacznie, że środek trwały został zezłomowany. Koszty, które firma poniesie w związku z likwidacją środka trwałego (np. demontaż), odnoszone są w pozostałe koszty operacyjne. Zyski uzyskane z tego samego tytułu zwiększają pozostałe przychody operacyjne.
Wartość netto środków trwałych zaliczamy do kosztów podatkowych dopiero z chwilą dokonania fizycznej likwidacji i z zastrzeżeniem, że środki te nie utraciły swej przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności.
• art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538• ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości – j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2005 r. Nr 267, poz. 2252
